Monday, November 9, 2009

सिमाना अतिक्रमण

चीनको तयारी
सिमाना अतिक्रमण यो शब्द सँग नेपाल अछुतो छैन, यो शब्दको पिंडित नेपाल पनि हो भने आज हाम्रो छिमेकी मुलुक भारतलाई पनि यहिं बिमारले सताउन थालेको छ। उसलाई पनि सिमानामा अतिक्रमण हुँदा कस्तो महसुस हुन्छ त्यो आफ्नो बिभिन्न दुरदर्शन मार्फत बाहिर ल्याउन थालेको छ। यस्ता शक्तीशाली राष्ट्र भारतलाई यसरी सताउन सक्ने अरु देश नभएर हाम्रो उत्तरी सिमानासँग जोडिएको चीनलाई अतिक्रमण गरेको आरोप लगाएको छ। भारत र चीनको बोर्डरमा पर्ने दक्षिणी लद्दाख भन्ने ठाउँमा चाईनिज सेनाले अतिक्रमण गरेर त्यहाँका भार
चीनको तयारी
ती जनताको जिबन अस्तब्यस्त बनाएको आरोप भारतले लगाएको छ। आज यहीं मुख्य बिषय बनाएर भारतले दक्षिणी लद्दाखमा आफ्नो सुरक्षार्थ बिमानस्थल बनाएको केही समय नबित्दै त्यसको जवाफको रुपमा चीनले पनि तिब्बतमा आफ्नो चौथो बिमानस्थल बनाएको छ यो चीनभरिकै चौंथो बिमानस्थलमा पर्दछ भन्ने दुरदर्शनले जनाएको छ। भारत र चीन दुबैले आ-आफ्नो सिमानामा लडाकु सैनिक र बिभिन्न तयारी गरिरहेको पनि दुरदर्शन मार्फत प्रकाशनमा आएको छ। भारतले १९६२ को सम्झना गर्दै चीनको तयारी आपत्तीजनक रहेको जनाउदै आएको छ। उता पाकिस्तान जम्मुकस्मिरमा आफ्नो लगातार सकृयता जनाईराखेको अवस्थामा चीनको यो तयारी भारतलाई खतराको घण्टी हुन सक्ने जनाईएको छ।

चीन र भारतको बिचमा एउटा कारक तत्वको रुपमा खडा तिब्बती धर्मगुरु दलाई लामा यसका बिषय बनेका छन। तिब्बती धर्मगुरु दलाई लामा भारतमा शरण लिएर बिगत ४३ बर्ष देखी चीन बिरोधी कार्य गरेको र दलाई लामालाई भारतले शरण दिएर चीनको खिलाफ काम गरेको आरोप चीनले भारतलाई लगाउँदै आएको छ।

यो दुई देश बिचको तनाव अब युद्वमा नै परिणत हुने भन्ने भारतिय दुरदर्शनले जनाएको पाइएको छ, किनकी चीनको आक्रमणलाई प्रत्याक्रमण गर्न भारत तयार रहेको प्रमुख भारतिय समाचार एजेन्सी जीन्युजले जनाएको छ।

Friday, November 6, 2009

काठमाडौंमा २२० डन

नयाँ पत्रिकाकाठमाडौं, १९ कात्तिक
काठमाडौं उपत्यकामा १३ वटा गुन्डागर्दी समूह छन् जसमा दुई सय २० जना सक्रिय छन् । गुन्डागर्दी गर्ने समूह, सदस्य र तिनको काम अनुसन्धान गरेर प्रहरीले तयार पारेको प्रतिवेदन नयाँ पत्रिकाले फेला पारेको छ ।
महानगरीय प्रहरी अपराध महाशाखाको पिलर ४ ले तयार पारेको पछिल्लो गोप्य प्रतिवेदनमा उपत्यकाका तीन जिल्ला काठमाडौं, ललितपुर र भक्तपुरमा १३ समूह सक्रिय छन् । महाशाखाले यी समूह निस्तेज पार्न 'गुन्डा निर्मूल अप्रेसन' सुरु गरेको छ । महाशाखाको प्रतिवेदनमा दीपक मनांगे, काभ्रेली, चक्रे मिलन, बाघे, चरी, कुमार घैँटे, रिंकी-पिंकी, विश्वक्रान्ति समूह, भक्तपुर समूह, गोर्खाली समूह, ललितपुर समूह, बौद्ध समूह र जसवन्त समूह उपत्यकामा संगठित अपराध र गुन्डागर्दीमा सक्रिय रहेको उल्लेख छ ।
प्रहरीका अनुसार संगठित समूह जग्गा प्लटिङ, मेनपावर, व्यापारी कम्प्लेक्स, ठेक्कापट्टा, बालुवाखानी, रेस्टुरेन्ट र रक्तचन्दन तस्करीबाट धाकधम्की देखाएर रकम असुलीमा सक्रिय छन् । 'प्रमुख नाइकेले आफ्ना समूहका सदस्यलाई परिचालन गर्न लगाई उपरोक्त कार्यहरू गर्न लगाउने गरेका छन्,' प्रतिवेदनमा भनिएको छ, 'संगठित अपराधमा सक्रिय समूहले 'विभिन्न कामबाट कमाएको रकम क्यासिनो र रेस्टुरेन्टमा खर्च गर्ने गरेका भए पनि हाल आएर जग्गा प्लानिङ, हाउजिङ र रेस्टुरेन्टमा लगानी गर्ने गरेका छन् ।'
प्रतिवेदनअनुसार १३ समूहमध्ये सबैभन्दा ठूलो समूह चक्रेमिलन हो । सो समूहमा ६३ सदस्य छन् । प्रतिवेदनमा चक्रे समूह चक्रपथ क्षेत्र रहेको उल्लेख छ । चक्रे समूहको प्रतिस्पर्धी मानिने दीपक मनांगे समूहमा सक्रिय नौजनाको नाम प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । सो समूहले ठमेलमा आइसबार, बियरबार, सिन्सियरबार सञ्चालन गरिरहेको छ ।
दोस्रोमा गणेश लामा समूह रहेको छ जसमा १८ जना सदस्य रहेको महाशाखाको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । त्यस्तै काभ्रेली समूहलाई मनांगेबाट विभाजित समूह रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । सो समूह ठमेल र बानेश्वर क्षेत्रमा क्रियाशील रहेको र सो समूह तीनकुनेमा रहेको सिरुवा निर्माण कम्पनी, ठमेलको मेट्रो फाइनान्स, एस मूर्ति कन्ट्रक्सन, क्रिस्टल बियरबार, रेड फायर सो गर्ल र निरमाया दोहोरीसाँझमा संलग्न रहेको प्रहरी प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।
विष्णु लामा गणेश समूहबाट छुट्टिएर अहिले आफ्नै समूह निर्माणमा लागेका छन् । स्रोतका अनुसार उनको समूहमा तीर्थ लामा, दावा लामा, अमृत लामा, चन्द्र लामालगायतका व्यक्ति गणेश समूह छोडेर विष्णु समूहमा सक्रिय छन् ।
बालाजु क्षेत्रमा क्रियाशील बाघे समूहमा १३ सदस्य छन् । चरी समूहमा चार सदस्य रहेका छन् भने त्रिपुरेश्वर, कालिमाटी, सीतापाइला र कलंकी क्षेत्रमा क्रियाशील जसवन्त गुरुङ समूहमा ६ सदस्य छन् ।
प्रहरीका अनुसार सामाखुसी क्षेत्र आधारभूमि रहेको घैँटे समूहमा २२ सदस्य छन् । चलचित्र निर्माता तथा नायक रोज राणासमेत घैँटे समूहका सदस्य रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । पुरानो बानेश्वरमा सक्रिय रिंकी-पिंकी समूहमा १३ सदस्य छन् । अहिले रिंकीपिंकी समूह त्यति सक्रिय छैन । विश्वक्रान्ति समूहको चार सदस्य रहेको र उनीहरू कलंकी, सानेपा र ललितपुर क्षेत्रमा सक्रिय रहेको प्रहरी प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।
प्रतिवेदनअनुसार भक्तपुर समूहमा १७ जना संगठित अपराधमा सक्रिय रहेका छन् । चाबहिल क्षेत्रमा राजु गोर्खालीका १२ जना र ललितपुर समूहमा ११ जना रहेका छन् । बौद्ध क्षेत्रमा ११ जना रहेका छन् । बागबजार क्षेत्रका दुईजना, नागपोखरी क्षेत्रका एक, पानीपोखरी क्षेत्रका एक र सुन्धारा क्षेत्रमा दुईजनाको नामावलीसमेत गोप्य प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।
गणेश लामाबाहेक प्रभावशाली संगठित समूहका प्रमुख नाइकेहरू हाल कारागारमा भए पनि उनीहरूले कारागारभित्रैबाट आपराधिक काम गरिरहेको रिपोर्ट आएपछि प्रहरीले सबै समूहको अध्ययन गरी १५ कात्तिकबाट १३ समूहलाई निस्तेज पार्न 'गुन्डा निर्मूल अप्रेसन' सुरु गरेको छ । दीपक मनांगे, चक्रेमिलन, कुमार घैँटे, राजु गोर्खाली, गणेश लामा, शुक्रे तामाङ, सगुन श्रेष्ठ, राजेश महर्जन, दलबहादुर घिसिङ र दिनेश अधिकारी चरी विभिन्न अभियोगमा केन्द्रीय कारागार र डिल्लीबजारमा बन्दी छन् । जेलमा बन्दी रहेका समूहका प्रमुखहरूले आफ्ना सहयोगीमार्फत आपराधिक काम गराइरहेको रिपोर्ट आएपछि १५ कात्तिकबाट 'गुन्डा निर्मूल अप्रेसन' सुरु गरिएको महानगरीय प्रहरी अपराध महाशाखाका निमित्त प्रमुख एसपी जयबहादुर चन्दले बताए ।
अप्रेसनको नेतृत्व प्रहरी निरीक्षकले गरेका छन् । उनको सहयोगीका रूपमा १५ प्रहरी खटाइएको छ । अप्रेसनअन्तर्गत कुख्यात डनहरू बन्दी रहेका कारागार, उनीहरूको चहलपहल बढी हुने स्थान, रेस्टुरेन्ट, जग्गा प्लटिङ भएका स्थानमा प्रहरी निगरानी बढाउने रणनीति लिइएको छ । अप्रेसनअन्तर्गत नै आइतबार केन्द्रीय कार्यालयमा चक्रेमिलनलाई भेट्न आएका १६ जनालाई महाशाखाको टोलीले पक्राउ गरेको थियो । पक्राउ परेका व्यक्तिबारे अनुसन्धान गरी अपराधमा संलग्न नरहेका ११ जनालाई रिहा गरी चक्रेका सहयोगीको अभियोगमा विशाल गुरुङ, मानबहादुर लामा, शमशेर थापामगर, राजु भण्डारी र नीरज लामामाथि कारबाही प्रक्रिया सुरु गरिएको छ ।
चन्दले संगठित अपराधीको सक्रियता बढेकाले उनीहरूलाई निर्मूलीकरणका लागि विशेष अभियान सञ्चालन गरिएको बताए । उनले भने, 'कुख्यात डनहरू जेलमा भए पनि उनीहरूको सक्रियतामा कमी नआएपछि उनीहरूलाई निष्त्रिय बनाउन विशेष अप्रेसनको निर्माण गरेका हौँ ।'
प्रहरीले समूहका सदस्यहरूको नामावली तयार पारी उनीहरूको आपराधिक रेकर्डसमेत उतारेको छ । गणेश समूहका सञ्जीव लामा र रमेश सुनुवारविरुद्ध अपहरण तथा शरीर बन्धकको मुद्दा छ । सञ्जीव ज्यान मार्ने अभियोगमा फरार रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । चक्रे समूहका राजेश महर्जन यादव डंगोललाई गोली हानेको अभियोगमा कारागारमा छन् । सुरेन्द्र घलेमाथि हातहतियार तथा खरखजानाको अभियोग छ भने सन्ते लामा र डब्लू गुरुङ ज्यान मारेको अभियोगमा फरार छन् । माने गुरुङमाथि सार्वजनिक अपराधको मुद्दा छ ।
सुजन गुरुङ ६ माघमा चितवनमा अनिल गिरीको हत्या गरेर फरार रहेका अभियुक्त हुन् । किस्मत गुरुङ, रोहित सुनुवार, सुनिल लामा, सुदर्शन थापा ज्यान मार्ने उद्योगको मुद्दाका फरार अभियुक्त हुन् ।
बाघे समूहको अर्जुन पुतुवार ज्यान मार्ने उद्योग केसमा फरार रहेका अभियुक्त हुन् भने दावा लामाको नाममा विभिन्न मुद्दा रहेका छन् । रिंकी-पिंकी समूहका उमेश लामा, मञ्जिल हमाल अपहरणको अभियोगमा फरार रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ । विश्वक्रान्ति समूहका लायन भन्ने नेमबहादुर श्रेष्ठ शेखर गुरागाईंको अपहरण मुद्दाका अभियुक्त हुन् । उनी फरार छन् । ललितपुर समूहका दीपक बान्तवा ज्यान मार्ने उद्योगका फरार अभियुक्त हुन् ।भ्यालीमा संगठित १३ समूहका २२० डनहरू
१) दीपक मनांगे भन्ने राजीव गुरुङ समूह (ठमेल एरिया)
उमेश लामा - गौशाला
माइला भन्ने राजु सिंह, सामाखुसी
भुपेन्द्र कुँवर- काभ्रे
चल्ला भन्ने अर्जुन गुरुङ
गंगाराम श्रेष्ठ
मन्त्री भन्ने राजीव मानन्धर
सोनाम लामा
रमेश श्रेष्ठ
अन्य नयाँ केटाहरू
२) गणेश लामा समूह (काभ्रेली ग्रुप) (ठमेल, नयाँ बानेश्वर एरिया)
मनांगेबाट विभाजित
तीर्थ लामा - काभ्रे-मैतिदेवी
दावा लामा - काभ्रे
विष्णु लामा - काभ्रे-मैतिदेवी
जित लामा - काभ्रे
अमृत लामा - काभ्रे-बानेश्वर
गणेश लामा - काभ्रे-तीनकुने
सञ्जीव लामा - काभ्रे
रमेश सुनुवार - दोलखा
चन्द्र लामा - काभ्रे-बानेश्वर
बलराम सापकोटा - बानेश्वर
रविन चौधरी - मैतिदेवी
अजय - कालिमाटी-बानेश्वर
काली भन्ने विष्णु पाण्डे - मैतिदेवी
रूपन श्रेष्ठ - मैतिदेवी
अभिमन्यू राणा - कालिमाटी
अभिमान
३) मिलन चक्रे भन्ने मिलन गुरुङ समूह (चक्रपथ एरिया) हाल लागूऔषध र हतियारको मुद्दामा केन्द्रीय कारागारमा बन्दी
बरुण गुरुङ - महाराजगन्ज
देवराज गुरु - बुढानीलकण्ठ
लालबहादुर आले - धापासी
काले भूत भन्ने धनबहादुर लामा -नारायणथान
विमल गुरुङ - बालाजु
दावा गोले - सुनसरी-बसुन्धरा
राजेश श्रेष्ठ/महर्जन - धापासी
सागर श्रेष्ठ - दोलखा/सामाखुसी
राजेश महर्जन - ललितपुर
सुरेन्द्र घले (गुरुङ) - सामाखुसी
तर्कराज घले - सामाखुसी
काले भन्ने राजन श्रेष्ठ - विष्णु गाविस
जितबहादुर तामाङ - धापासी
निमा लामा - धापासी
हेमकुमार तामाङ - धापासी
झलक गुरुङ - गोरखा-महाराजगन्ज
सन्ते लामा - गोरखा
डब्लू भन्ने डब्लू गुरुङ - गोरखा
सुरेन्द्र पौडेल - धापासी
विशाल गुरुङ - लम्जुङ
माने तामाङ - महाराजगन्ज
प्रवीण तामाङ - धादिङ
जित लामा - वनस्थली
दीपु प्रजापति - बालुवाटार-विशालनगर
विनय थापामगर - बाँसबारी
दिलबहादुर घिसिङ
शेरबहादुर थापामगर - सामाखुसी
योगेन लामा - सामाखुसी
तुला गुरुङ - सामाखुसी
साजन गुरुङ - सामाखुसी
सुजन गुरुङ - सामाखुसी
नीरज लामा - बालाजु
शमशेर थापा - बालाजु
राजु भण्डारी - बालुवाटार
बागसिंह गुरुङ
भीमदेव कार्की - सामाखुसी
सन्तोष कुँवर - गोंगबु
दिनेश थापा - गोंगबु
सन्नी श्रेष्ठ - गोंगबु
नितेश केसी - सामाखुसी
सुमनरत्न शाक्य - बौद्ध
सम्मी बस्नेत - रानीबारी
रोशन मगर - बुढानीलकण्ठ
किस्मत गुरुङ - सामाखुसी
रोहित सुनुवार - धापासी
सुनील लामा - धापासी
सुदर्शन थापामगर - बालुवाटार
भीमसेन पण्डित - बसुन्धरा
कर्मा गुरुङ भन्ने राजु गुरुङ - सामाखुसी
सुकमान लामा - सामाखुसी
सिमान गुरुङ - सामाखुसी
दीपक हमाल - महाराजगन्ज
विनोद थापामगर - महाराजगन्ज
दोर्जे शेर्पा - महाराजगन्ज
लालबहादुर तामाङ - धापासी
विनय थापामगर - महाराजगन्ज
तेजेन्द्र गुरुङ - महाराजगन्ज
नीराजन पौडेल - धापासी
नारायण तामाङ लामा - धापासी
नवराज गुरुङ - धापासी
अमृतकुमार क्षेत्री - बालाजु,
नगेन्द्र श्रेष्ठ - सुनसरी
दीपक पण्डित - धापासी
लक्षे भन्ने लक्ष्मण थापा - धापासी
जित लामा - सुकुम्बासी टोल
सिवा पुन - महाराजगन्ज
४) बागे भन्ने बाघबहादुर लामा समूह (बालाजु एरिया)
माइला लामा भन्ने वीरबहादुर ग्याम्ताङ - बालाजु
कान्छा भन्ने दीपेन्द्र प्याकुरेल - बालाजु
शशि अधिकारी - स्वयम्भू
अर्जुन पुतुवार - बालाजु
कुमार लामा (ठूलो)
नारायण तामाङ
दावा लामा - बालाजु
लुम्बडी भन्ने रविन कार्की
राज थापा भन्ने राजकुमार थापा
राम मगर भन्ने सीताराम पुलामी
ज्याक भन्ने दीपेश धिताल
राज लामा - लामाबगर
ओम गुरुङ
अस्पुर तामाङ
५) चरी भन्ने दिनेश अधिकारी समूह (धादिङ) नयाँ बजार एरिया, ज्यान मार्ने उद्योग र हातहतियारमा पक्राउ परी हाल डिल्लीबजार कारागारमा
दिनेश लामा
किरण श्रेष्ठ
चल्ला भन्ने अर्जुन गुरुङ
कालिज भन्ने श्याम लामा
जोन घले भन्ने राजकुमार गुरुङ-
६) जसवन्त गुरुङ समूह त्रिपुरेश्वर, कालिमाटी, सीतापाइला, कलंकी एरिया
मधु श्रेष्ठ - कालिमाटी
राजु खत्री - चोभार
वसन्त मगर - चोभार
कृष्णहरि थापा - चोभार
अर्जुन कार्की - सानेपा
समीरमान बस्नेत - बाफल,
प्रवेश श्रेष्ठ - कुलेश्वर
अन्य - सामाखुसी
७) कुमार घैँटे समूह (सामाखुसी एरिया) ज्यान मार्ने उद्योग र हतियार मुद्दामा केन्द्रीय कारागारमा बन्दी
साजन महर्जन - गोंगबु
रोज राणा - रानीबारी
मनराज गुरुङ - सामाखुसी
जोक्स भन्ने जोगबहादुर गुरुङ - नयाँ बजार
राजेश महर्जन - सामाखुसी
विक्रम गुरुङ - सामाखुसी
शिव घले - रानीबारी
राम तामाङ (झोले) - म्हैपी
सानो लामा - लैनचौर
कोर्ता गुरुङ (रेन्बो) - पकनाजोल
सोनाम लामा - ठमेल बियरबार
कुमार लामा - ठमेल
शंकर श्रेष्ठ - नयाँबजार
मुख्या गुरुङ - धोबीचौर
छेदान गुरुङ - धोबीचौर
विकास श्रेष्ठ - नयाँबसपार्क
पासाङ लामा - नयाँबसपार्क
छिरिङ शेर्पा - धोबीचौर
छिरी शेर्पा - धोबीचौर
समीर अधिकारी
उमेश मानन्धर
नितेश अर्याल
राजन
नीरज गुरुङ
८) रिंकी-पिंकी समूह- पुरानो बानेश्वर एरिया
उमेश लामा - कोटेश्वर
मन्जिल हमाल - बानेश्वर
भीम राई - बानेश्वर
रवि - बानेश्वर
दमन बस्नेत
सोल्टी गुरुङ
राजु भोटे
दुर्गा तामाङ
पन्चे तामाङ
हिमाल बस्नेत
यदु मगर
पूर्ण कसाई
अन्य
९) बाबु भन्ने विश्वक्रान्ति सिंह समूह- कलंकी, सानेपा, ललितपुर एरिया
राजु खाते भन्ने राजु बोगटी
लाइन भन्ने नेमबहादुर श्रेष्ठ
नवीन गुरुङ - बाफल
काने भन्ने भोला खड्का - ललितपुर धापाखेल
१०) भक्तपुर समूह (भक्तपुर एरिया)
रोशन श्रेष्ठ - भक्तपुर नगरपालिका- १५
जितेन श्रेष्ठ - भक्तपुर नगरपालिका- १२
हरि साखकर्मी - भक्तपुर नगरपालिका- १०
नितिन हाडा - भक्तपुर नगरपालिका- ८
शुभराम मुनाकर्मी - भक्तपुर नगरपालिका- १०
वीरबहादुर तामाङ - सिन्धुली
सुन्दर लामा - सिन्धुली
आशिष लामा - काभ्रे
सुरेशकुमार धाङ - पनौती
बमबहादुर श्रेष्ठ सानो सगुन - मध्यपुर ठिमी
ठूलो सगुन - मध्यपुर ठिमी
अनिल हेक्का
रवि राना
जीवन श्रेष्ठ
सुरज लामा
कैलाश लामा
सतिश श्रेष्ठ
११. गोर्खाली समूह
राजु गोर्खाली भन्ने राजेन्द्रबहादुर गोर्खाली - केन्द्रीय कारागारमा बन्दी
विनोद श्रेष्ठ - शान्ति गोरेटो
प्रदीप थापा - मैजुबहाल
विष्णु मानन्धर - चाबहिल
विज्ञान श्रेष्ठ - मैतिदेवी
मनोज तुलाधार - मैतिदेवी
महारानी डंगोल - डल्लु
बबी राना - बागबजार
मिलन टी - शान्तिनगर बानेश्वर
भरत श्रेष्ठ - भृकुटीमण्डप
गोविन्द गुरुङ - चाबहिल
सुरज श्रेष्ठ (प्रतीक), सञ्जीव श्रेष्ठ नक्साल, राजु गुरुङ
१२) ललितपुर समूह- ललितपुर एरिया
मीनकृष्ण महर्जन
दीपक बान्तवा
पूर्ण तालु- पूर्ण गुरुङ
वीरेन्द्र महर्जन कुमारीपाटी
सानु मोक्तान लामा
श्याम महर्जन
विक्रम श्रेष्ठ
अशोक लामा
सुवर्ण तामाङ
भोला खड्का
१३ बौद्ध एरिया
राजेश लामा - बौद्ध
तेजमान लामा
उमेश लामा
मिलन लामा
श्याम लामा
रेसम लामा
निमा लमा
सोम लामा
कान्छा लामा
बागबजार एरिया
लक्ष्य भन्ने लक्ष्मण हरमागाई
नागपोखरी एरियाका
सञ्जय डंगोल
पानीपोखरी एरिया
प्रकाशमान श्रेष्ठ
सुन्धारा एरिया
पूर्ण गुरुङ
सूर्य गुरुङ

Wednesday, September 30, 2009

Namrata & DJ Tantrik

पर्दाफासको आज लामो समय अनुस्पथितीमा यहाँ धेरै कडा अनिखतरा भुइँचालो गैसकेछ्न। पर्दाफास यसो घुम्दै जाँदा आज यसो पत्रपत्रीका तिर यसो मात्र चिहाउन खोजेको बाफरे बाफ आगो आगो भयो, पुरै जल्ला जस्तै भयो, धन्न हिमाली देश चिसो सिरेटोले होस गुमाउन भने दिएन। कुरो के भने त्यहीं त ख्यातीप्राप्त मोडल+ नायिका नम्रता श्रेष्ठ र हिपहप दुनियाँका डि जे तान्त्रीक बिचको यौन महालिलाको बारेमा। अब यो पर्दाफासले नभेटेको मोरो यो तान्त्रीकले भेटाईहालेछ। हन आजकल यि हिपहपहरु बडो तेजिलो भएका छन उनीहरु यस्ता हरेक भिडियो बनाउने क्रममा आफैलाई पनि हिरो हिरोनी बनाउन पुगेका रहेछन। धेरै मजाले गन्हाउने आईसक्रीम मजाले स्वाद मानी मानी नम्रताले चुसेकोदेख्दा दुनियाँमा आगो लाग्छ। धेरै राम्रो मेडियामा बसेर दुनियाँलाई दिने शिक्षा यहि हो? हुन सक्छ यो पनि राम्रै किनकी सबै थोक हुन्छ रे राम्रोको लागी यो कुरो भनेको नेपलको ईतिहाँसमा कुनै नयाँ भने हैन। "रेलीमाई" बाट शुरु भएको आज "कोकोजम्बो" सम्म पुग्न सफल भएको छ। पर्दाफासलाई दन्त्यकथा जस्तो लाग्थ्यो अमेरिकातिर त नाङ्गै घुम्छन रे भन्ने सुन्दा आज नेपालमै अमेरिका भन्दा डेन्जर पल्टिंदा बहुत गजब हुने भएको छ। यहाँ नम्रता र तान्त्रीकले बहुत खुब गरे भने अरु पनि त्यस्तै सुबाशिलो चर्चामा आउन तयार रहेको हुनुपर्छ। आजकल मोडलिङको कुरो लिएर आफ्नो नदेखाउनु पर्ने कुरो देखाएर मोडलिङ नेपालमै शुरु भएको छ। बिभिन्न सञ्जालहरुले फेमस गराउने होडमा फाईदा लि रहेका छन। फोटो खिच्नु भन्दा अगाडी मोडल बनाउनेलाई खिच्नु आबश्याक छ। नेपालको परिबेस त्यती माथी छैन जो पैसाले किन्न सकोस रहरहरु ओछ्यानबाट शुरु हुन्छन मोडलहरुको लागी जस्ले बिस्तारामा मजाले सबचीज गराउछ ऊ बन्यो मोडल। उनीहरुलाई त केही छैन, तर उनीहरुलाई जन्म दिने बाबुआमा अनि दाजुभाईको ईज्जत को सवाल छ यहाँ के समाजमा नाङ्गै हिड्न शिक्षा दिएका थिए त यि दुई पशु बुद्वीहरुलाई? मन्छे चेतनशील प्राणीरे आज यो बिषय यो शब्द एउटा हाँसोको कुरो भाको छ। यस्ता कुतत्वले गर्दा भोली समाज अनि परिबेश कता दौडी रहेको हुनेछ त आजै अनुमान काटन सकिन्छ। त्यसैले यस्ता कुतत्वलाई के गर्ने त सरकारले सदा-सदा जेलमा सडाउनु पर्छ।म कुनै झूटको सहार लिएको छैन यो बिषयलाई बिभिन्न सञ्जालले पर्दाफास गरिसकेका छन हेर्न नभुल्नु होला म लिङ्क छोड्ने छु। धन्यबाद।

Plz Click here more info...

इराकमा नेपालीहरु सडकमा रात बिताउन वाध्य ..



इराकको राजधानी बगदाद आसपासका ठूला होटल र कन्टेनरका छेउमा सैयौं नेपाली कामदारहरू लामो समयदेखि अलपत्र परेर दिनरात बिताइरहेका छन्।


बगदादस्थित एउटा अड्डामा सुरक्षा अधिकारीका रूपमा काम गर्ने सुनसरीका कुमारजंग कार्कीका अनुसार त्यस्ता नेपालीहरूको स्थिति अत्यन्त नाजुक छ। "सबै गरेर कम्तीमा २०० नेपालीहरु त्यस्तो अवस्थामा छन्", उनले भने।चितवन घर भएका महेन्द्र सापकोटाले गत १० दिनदेखि कन्टेरनरमुनि रात बिताउंदै आएका छन्। १३ बर्ष साउदी अरेबिया र मलेसियामा काम गरेको अनुभवमा एजेन्टको भरोसामा परेर भदौको अन्तिम साता उनी रोजगारीका लागि इराक भित्रिएका हुन्। झापाका एक एजेन्ट मार्फत दुई लाख बीस हजार रूपैंया तिरेर काठमाण्डूबाट करांची र दुबई हुंदै बगदाद उत्रेका सापकोटाको आएको दिनदेखि सडकमा बास छ। मासिक ८०० डलर तलब हुने आश्वासनमा भान्से काम गर्न आएका उनलाई त्यहां एजेन्टले भेटेर दिनमा एक चोटी खाना खान चामल र दालसम्म दिने गरेका छन्। महिनामा ८०० डलर तलब पाइने आशमा इराक पुगेका कतिको विचल्ली भएको छ तर काम र कम्पनीको टुंगो नहुंदा, उनीहरूले सडकपेटीमा नै पकाइबनाई खाना खाईरहेका छन्।


आफन्तको जालो


सापकोटासंगै अहिले झण्डै २०० नेपाली, घटीमा १० दिन र बढीमा ५ महिनादेखि सडकको बास गरिरहेका छन्। नेपालीलाई अलपत्र पार्ने एजेन्टका ५/७ वटा फोन नम्बर रहने गरेको र आफन्त वा नातेदारकै जालोमा त्यस्तो म्यानपावर व्यवसाय संचालन भैरहेकोले कहीं कतैबाट पक्राउ पर्ने स्थिति नरहेको अर्का एक पीडितले बताए। कन्टेनरमुनि बास बस्दै आएका धनुषाका अर्का एकजना पीडितका अनुसार दिनको एक बोतल पानी र एक छाक खानाका भरमा दिन बिताइरहेका नेपाली मध्ये ७ जनालाई जन्डिस र जरोले थला पारेको छ। केही अलपत्र नेपालीलाई सहयोग गरेका कुमारजंग कार्की भन्छन्, "नेपाली कामदार अलपत्र परेको खबर आएपछि अमेरिकी सरकारसंग हारगुहार गर्दै उद्धार गर्नु परिरहेको छ। तर अहिलेको बिचल्ली हेरिनसक्नुको छ।" उनी भन्छन्, "त्यसमा पनि एउटै एजेन्सी र एजेन्टले बारम्बार अलपत्र पारेको खबर बाहिर आएपनि त्यसप्रति कामदारहरूले ध्यान नदिनु आश्चर्यको कुरा हो।"

By: Debendra Bhattarai [AG]

Wednesday, September 23, 2009

महिला यौनसुख


डा. राजेन्द्र भद्रा

म ३० बर्षिय विवाहित महिला हुँ । मेरा दुइ सन्तान छन् । हाल मेरो श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीको सिलसिलामा कतार जानुभएको छ । श्रीमान्को अनुपस्थितिमा मैले यौनसन्तुष्टि प्राप्त गर्न सकिराखेको छैन । यौनचाहना तीव्र हुँदा कतै अर्को व्यक्तिसँग यौनसर्म्पर्क राखौं कि जस्तो लाग्छ । तर म अहिलेको श्रीमान्लाई छोड्न पनि सक्दिनँ । सन्तान हर्ुकाउने दायित्व पनि छ । कहिलेकाहीँ यौनइच्छा तीव्र हुँदा हस्तमैथुनबाट आनन्द लिने गरेकी छु । यस्तो गर्दा केही हानि गर्छ कि गर्दैन - के श्रीमान् फर्केपछिको यौनसर्म्पर्कमा फरक पार्ला - श्रीमान्ले यसरी हस्तमैथुन गरेको थाहा पाएमा के होला - वैवाहिक जीवनमै असर पार्ला कि, चिन्ताले पिरोलेको छ । जवाफ पाउने आशामा छु ।

- अञ्जली

आफ्नो यौनअ·हरु अफैंले चलाएर यौनसन्तुष्टि लिने एक किसिमको यौनव्यवहारलाई नै हस्तमैथुन भन्ने गरिन्छ । महिलाहरूको हस्तमैथुनबारेमा पहिलेको तुलनामा केही बढी चर्चा हुने गरेको छ र उनीहरूले हस्तमैथुन गर्ने कुराको स्वीरोक्ति मात्र व्यक्त गरेका छैनन् बरु यसबारे खोजीनीति गर्न थालेका छन् । यो एक सकारात्मक कुरा हो । महिलाको यौनिकताप्रति सकारात्मक धारणा बन्नुको साथै महिलाले गर्ने हस्तमैथुनप्रतिको नकारात्मक धारणा पहिलेको तुलनामा कम भएको छ ।

महिला यौनअङ्गहरु:

शायद महिलाको यौना· विशेष गरेर अलि भित्रतिर हुने भएको हुनाले होला कतिपय महिलाले पुरुषको दाँजोमा आफ्ना यौना·हरूलाई राम्ररी नियालेर हेरेका पनि हुँदैनन् । आफ्नै अ·हरूको बारेमा आधारभूत जानकारी राख्नु आवश्यक कुरा हो । महिलामा प्रत्यक्षरुपमा योनिलाई नै यौना· ठानिए पनि महिलाका अन्य अ·हरू पनि यौनको दृष्टिकोणले संवेदनशील हुन्छन् ।

भगक्षेत्रः पुरुषको तुलनामा महिलाको यौना· बाहिरबाट हर्ेदा त्यति स्पष्ट हुँदैन । झट्ट हेदा छालाको दुइ पत्रहरू एक-अर्कामा टाँसिएको जस्तो मात्र देखिन्छ । यसैलाई समग्रमा भग भनिन्छ र यसैको भित्रतिर नै सबैजसो अन्य अ·हरू हुन्छन् । महिलामा यही भगको माथिपट्ट िबोसोयुक्त तन्तुले बनेको क्षेत्र हुन्छ, जसले यौन तथा प्रजनन अ·हरूलाई सुरक्षा प्रदान गर्दछ । यौना· क्षेत्रको यस भागलाई अंगे्रजीमा मोन्स प्युबिस (Monspubis) भनिन्छ ।

ठूलो भगोष्ठः यो भगक्षेत्रको सबैभन्दा बाहिरी भाग हो र दायाँ र बायाँ गरेर बोसोयुक्त तन्तुले बनेका दुइ पत्रहरू हुन्छन् । यी ठूला भगोष्ठहरूलाई बाहिरतिर फर्काइयो भने दुवैतिर एक-एक गरेर दुइ साना भगोष्ठहरू देखिन्छन् । यही साना भगोष्ठहरूले भित्री भगक्षेत्रलाई छोपेर राखेको हुन्छ र एक किसिमले सुरक्षा प्रदान गर्दछ । यी ठूला तथा साना भगोष्ठका छेउहरू माथि र तलपट्ट िएक-अर्कामा जोडिएका हुन्छन् । यी भगोष्ठहरूको आकृति व्यक्तिअनुसार एकदमै फरक हुन सक्छ । यी दुवै भगोष्ठहरू यौनसंवेदनशील हुन्छन् र यौन उत्तेजनाको बेलामा सामान्य अवस्थाभन्दा आकार पनि केही ठूलो हुने गर्दछ ।

भगाड्ढुरः महिला शरीरमा भएको यो नै शायद सबैभन्दा महत्वपुर्ण यौनाङ्ग हो । यो भगक्षेत्रको माथिल्लो भागतिर स्थित हुन्छ, जहाँनिर भगोष्ठ दुवैतिरबाट एक-आपसमा जोडिन्छ । यसको कार्यको कुरा गर्ने हो भने महिलालाई यौनसुख दिनु नै एकमात्र कार्य भएको देखिन्छ ।

भगाड्ढुरको टुप्पोलाई पनि पुरुषको जस्तै अंग्रेजीमा ग्ल्यान्स (नबिलक) नै भनिन्छ । व्यक्तिअनुसार यसको आकार फरक हुन सक्छ । प्रायः यसको आकार केराउको दाना जत्रो हुन्छ । यस भगाड्ढुरलाई छालाको एक पत्रले छोपेको हुन्छ । यस भगाड्ढुरको ग्ल्यान्स अति नै यौनसंवेदनशील हुन्छ र र्स्पर्श गर्दा वा यौन उत्तेजनाको बेलामा आकारमा तुलनात्मकरुपमा निकै सानो हुने भए पनि पुरुषको लि·जस्तै उत्तेजित हुने गर्दछ ।

योनिः योनिद्वार भगक्षेत्रको बीचतिर हुन्छ । यो मांसपेशीले बनेको एकदमै लचिलो करिब ३-४ इन्च लामो मार्ग हो । सामान्य अवस्थामा यसका भित्ताहरू एक-अर्कासँग टाँसिएको अवस्थामा हुन्छन् । योनिद्वारनजिकै एकदमै पातलो छालाको झिल्ली हुन्छ, जसलाई योनिच्छद -जymभल) भनिन्छ ।

यौनउत्तेजनाकोे बेलामा योनिको भित्ताबाट रस निस्कन्छ । यसरी योनिरस आउनुले युवकको लि· उत्थित भएजस्तै युवती उत्तेजनाको स्थितिमा भएको संकेत गर्दछ । यस योनिमार्गको बाहिरी एक तिहाइ भाग यौनसंवेदनशील हुन्छ ।

स्तनः महिलाका स्तनहरू शारीरिक तथा मानसिक सुखका स्रोत हुन् । प्रायः सबैजसो समाजमा स्तनलाई महिलाको आकर्षाको एक प्रमुख कुरा मान्ने गरिन्छ । यो एक महत्त्वपर्ूण्ा यौना· पनि हो । विशेष गरेर स्तनको मुन्टो निकै संवेदनशील हुन्छ र यौनउत्तेजनाको बेला यो उत्थित -कडा र केही उठ्नेे) हुने हुन्छ । महिलालाई मात्र यौनआनन्द दिने नभई पुरुषहरू पनि यसलाई देख्दा, र्स्पर्श गर्दा वा सुम्सुम्याउँदा विशेष गरी आनन्द प्राप्त गर्दछन् । कतिपय स्थितिमा पुरुष ठूला स्तनप्रति आकषिर्त हुने भए पनि आकार तथा आकृतिको वास्तवमा यौनसम्बन्ध प्रदान गर्नमा कुनै प्रत्यक्ष भूमिका हुँदैन । महिलामा स्तनको आकारबारे निकै चासो हुने गर्दछ र यसलाई बढाउन उनीहरु विभिन्न उपाय गर्न उद्यत् हुन्छन् ।

हस्तमैथुन: महिलाहरूले विभिन्न यौना·हरूलाई प्रयोगमा ल्याई हस्तमैथुन गर्ने देखिएको छ । हस्तमैथुन गर्दा यौनपरिकल्पना एक महत्वपुर्ण पक्ष हो । हस्तमैथुन गर्दा आफूले चाहेअनुरुप यौनक्रियाकलापमा संलग्न व्यक्ति, स्थान अनि आसनको कल्पना गर्न सकिन्छ र यसमा मानसिक पक्ष सबलरुपमा जोडिएर आनन्द झन् थपिन्छ । भगाड्ढुर चलाउनु वा यसको घर्षण नै महिला चरमसुखमा पुग्ने शायद सबैभन्दा महत्वपुर्ण यौनक्रियाकलाप हो ।

करिब ९० प्रतिशत महिलामा यौनसंवेदनशीलताको केन्द्रको रुपमा यो नै रहेको हुन्छ । आफूलाई सजिलो लाग्ने वा मन पर्ने कुराले यसलाई चलाउन सकिन्छ । यसलाई यसरी नै चलाउनर्ुपर्छ वा र्घष्ाण गरिनर्ुपर्छ भन्ने कुनै एक ठीक तरिका भने छैन । आफूलाई मन पर्ने कुनै पनि तरिकाले यसलाई चलाउन सकिन्छ । चलाउने वा र्घष्ाण गर्नेदेखिबाहेक दबाब दिने, बिस्तारै हल्लाउने वा जोडले हल्लाउने वा यसलाई कुनै वस्तुमाथि थिच्नेजस्ता अनेक उपाय गर्ने गरिन्छ । पानीको हल्का फोहराको प्रयोगलाई पनि कतिपय महिलाले विशेष उत्तेजना प्रदान गर्ने कुरामा लिएका छन् ।

चरमसुख प्राप्त गर्ने कुरामा भगाड्ढुरको महत्वपुर्ण स्थान भए पनि योनिमा केही पसाएर यौनआनन्द अर्को प्रमुख तरिका हो । यसो गर्दा योनिमा पर्याप्त मात्रामा रस आइसकेको हुनर्ुपर्दछ र यौनउत्तेजना हुँदा यो स्वाभाविक रुपमा नै हुने गर्दछ । यस्तो नभएको स्थितिमा अन्य कुनै चिप्लो पदार्थको प्रयोग भने बिर्सनुहुँदैन । यस्तो पसाउने कुरा सफा भएको कुरा सुनिश्चित गर्नुपर्ने हुन्छ । भगाड्ढुर होस् वा योनि, हस्तमैथुनमा औंलाको प्रयोग नै महत्वपुर्ण हुन्छ । औंला बहुउपयोगी हुने भएकोले नै चाहेअनुरुपका दबाब, गति, तरिका गर्न सकिन्छ, जसले आनन्द थप्छ नै ।

यीबाहेक शरीरका अन्य अ·हरूको र्स्पर्श, मर्दन वा सुम्सुम्याइ पनि यौनआनन्द पाउने कुरामा सहायक नै हुन्छन् । तर अचेल यसरी यौनआनन्द लिने क्रममा महिलाहरूले यौनप्रशाधन वा अन्य वस्तुहरू पनि प्रयोग गर्न सक्छन् । कतिपयले पुरुषको लि· आकारको कृत्रिम वा प्राकृतिक वस्तु पनि प्रयोग गर्ने गर्दछन् । अंग्रेजीमा भाइब्रेटर भनिने यौनप्रशाधन विभिन्न किसिमको आकार तथा प्रकारमा पाइन्छन् । तुलनात्मकरुपमा यसको प्रयोगले यौनआनन्द प्राप्त गर्न सजिलो भएको हुनाले पनि यो कैयौं महिलाले मन पराएका पनि छन् । भगाड्ढुर, योनि, योनिमा हुने भनिएको जी स्पट वा गुदद्वारअनुसार यी वस्तुहरु फरक-फरक हुन सक्छन् । विद्युत् वा ब्याट्रीबाट चल्ने यस्ता यौनप्रशाधनको प्रयोग चरम यौनसुख प्राप्त गर्नलाई गरिन्छ । कसै-कसैलाई त यसको प्रयोग गर्दा पीडा भएको कुरा उल्लेख छ । यसको अत्यधिक प्रयोगले महिलाहरूमा लत नै लाग्न सक्ने सम्भावना हुन्छ । कतिपय महिलाले पुरुषसँग यौनसर्म्पर्क गर्दा त्यही किसिमको अनुभूति नहुने भएकोले खिन्न हुने गरेको पनि पाइएको छ ।

हस्तमैथुनले हानि गर्छ ? हस्तमैथुन एउटा स्वाभाविक यौनव्यवहार हो । यौनआनन्द पाउने उपायहरुमध्ये सबैजसोको लागि यौना·को र्घष्ाण नै प्रमुख हो । यौनसर्म्पर्क गर्दा यौना·हरुको एक-आपसमा र्घष्ाण हुन्छ । मानिसले आफ्नो यौना·को र्घष्ाण अरु कसैको यौना·मा गराए मात्र यौनआनन्द पाउँछ भन्ने होइन । यौनसर्म्पर्क नगरीकनै भए पनि यौना·को र्घष्ाण गरेर यौनआनन्द तथा यौन चरमसुख प्राप्त गर्ने तरिका हस्तमैथुन हो । सिद्वान्ततः यौनसर्म्पर्क गर्दा र हस्तमैथुन गर्दा यौना·को घर्षणबाट यौनआनन्द पाउने प्रक्रिया उस्तै नै हो । त्यसैले सम्भोग गर्दा हानि नहुने र हस्तमैथुन गर्दा हानि हुने भन्न मिल्दैन ।

हस्तमैथुनले कतै योनि खुकुलो हुन्छ कि भन्ने चासो पनि कतिपय युवतीमा भएको पाइन्छ । योनि एक विशेष किसिमले बनेको मांसपेशीको नली आकारको अ· हो । सामान्य अवस्थामा यसका भित्ताहरू एक-अर्कासँग टाँसिएका हुन्छन् र कुनै वस्तु योनिमा पसेपछि त्यसैअनुरुप त्यसलाई ठाउँ दिन्छ । हस्तमैथुन गर्दा मात्र होइन लि·को प्रवेश नै हुँदा पनि योनिमा खास संरचनागत परिवर्तन आउँदैन । योनिमार्गबाट बच्चा जन्मिसकेपछि भने केही परिवर्तन देखिन्छ, जुन कुरा लि·ले थाहा पाउँछ भन्ने पनि छैन ।

वैवाहिक जीवनमा असर : हस्तमैथुनको थालनी आफ्नो शरीरबारे, त्यसमा पनि विशेष गरी यौना·बारे जानकारी पाउने कार्यमा सहयोगी हुन सक्छ । यी कुरा आफैंलाई आनन्द पाउने कार्यमा सहयोगी हुने मात्र होइन, आफूलाई कसरी यौनसुख प्रदान गर्ने भन्ने कुरा आफ्नो यौनजोडीलाई पनि सिकाउन सकिन्छ ।
लामो समयसम्म छुट्टएिर बसेपछि पुनः सँगै बस्दा दुवैको पारिवारिक तथा यौनसर्म्पर्कसम्बन्धी कुरामा केही तालमेल मिलाउनु जरुरी हुन्छ । श्रीमान्-श्रीमती दुवै जना मिलेर कसरी यौनआनन्द बढी लिन सकिन्छ भन्ने कुरामा कुराकानी वा छलफल गरेर विभिन्न प्रयोगद्वारा दुवै जनालाई आनन्ददायी हुने उपायको खोजी र अवलम्बन गर्न सकिन्छ ।

यस्ता उपायहरूको निरन्तररुपमा खोजी गरिए वैवाहिक जीवनमा लामो समयसम्म यौनसुखलाई राम्ररी उपभोग गर्न सकिन्छ । श्रीमान्लाई आफूलाई कसरी यौनआनन्द प्राप्त हुन्छ भन्ने कुरा राम्रोसँग थाहा दिए यौनसुख प्राप्त गर्न मद्दत मिल्छ । हस्तमैथुन गरेर आनन्द लिँदैमा हानि हुने केही होइन ।

हस्तमैथुनको फाइदा : हस्तमैथुन गरेमा मुखमा दाग आउने, आँखाको दृष्टि कमजोर हुने, विवाहपश्चात् आफ्नो यौनसाथीलाई सन्तुष्टि दिन नसक्ने भन्नेजस्ता भ्रमहरु व्याप्त छन् । तर हस्तमैथुनले यस्ता स्वास्थ्यसम्बन्धी कुनै हानि गर्दैन । हस्तमैथुन आफैंले खराबी गर्ने नभए पनि यसैसँग जोडिएर आउने हीनताबोध वा दोषीपनले भने समस्या उत्पन्न गराउन सक्छ । यसलाई मनबाट निकाल्न सकेमा फाइदा नै पुग्छ । र् र्सवप्रथम त हस्तमैथुनले यौनइच्छाको दमनबाट हुने तनावबाट मुक्ति दिलाउँछ । तनावबाट मुक्त मान्छे बढी सकारात्मकरुपमा सिर्जनशील हुन सक्छ । यसरी यौनचाहना शान्त पार्न मद्दत पुर्‍याउने भएकोले कतिपय यौनअपराधलाई कम गर्न सहयोग पुग्छ भन्नेहरु पनि थुप्रै छन् । यस्तै हस्तमैथुनले अनावश्यक गर्भधारण, अन्य व्यक्तिसँगको यौनसम्बन्ध, यस्ता क्रियाकलापमा खर्च हुने धन तथा समयको दुरुपयोगबाट पनि बचाउँछ । अर्को व्यक्तिसँग यौनसर्म्पर्क नै नहुने भएकोले अहिले चर्चामा रहेका एचआईभी/एड्स वा अन्य यौनरोगहरु लाग्नबाट पनि बचावट हुने भयो ।

स्रोत : नेपाली पत्रीका साधना मासिक

Friday, August 7, 2009

गोरु जोत्ने महिलालाई शिक्षिकाद्वारा दुर्व्यवहार

गोरु जोतेकै कारण छिमेकी महिलालाई एक शिक्षिकाले दुर्व्यवहार गरी गाउँ निकाला गर्ने धम्की दिएकी छिन्।

मार्पाक गाविस-३ की २३ वषीर्या सुषमा तामाङलाई गोरु जोतेको आरोपमा पञ्चकन्या प्राथमिक विद्यालयकी शिक्षिकाले अरू मानिसहरूलाई समेत जम्मा गर्राई गाउँ निकालाको धम्की दिँदै दुर्व्यवहार गरेकी हुन्।

तामाङले गाउँमा काम गर्ने मानिस नपाइएपछि गोरु जोतेकाले उनलाई गाउँबासीले भातपानी काढ्दै मेला पर्म नगर्ने तथा उसैले गर्दा यो वर्षपानी नपरेकाले गाउँमै बस्न नदिने भन्दै पटकपटक धम्की दिँदै आएकी छन्। शिक्षिकाले मेलामा जम्मा भएका मानिस जम्मा पारी अपशब्द बोलेर बेइजज्ती गरेको सुषमाले बिहीबार बताइन्।

सुषमाले सदरमुकाममा प्रमुख जिल्ला अधिकारी उद्धवबहादुर थापा, प्रहरी निरीक्षक उद्धव भारती, राजनीतिक दलका नेता तथा मानवअधिकारकर्मी, नागरिक समाजका प्रतिनिधिहरूसमक्ष न्याय दिलाइदिन र पीडकहरूलाई कारबाही गर्न माग गरेकी छिन्।

घटनामा सम्लग्न शिक्षिकासहितलाई कारबाही गर्न माग गर्दै महिला मानवअधिकार रक्षक जिल्ला सञ्जाल, इन्सेक, महिला सुरक्षादबाब समूह, महिला सचेतना केन्द्रले बिहीबार प्रेस विज्ञप्ति प्रकाशन गरी सुषमाको सुरक्षाको माग गरेको छ।

सुषमाको पति शमशेर तामाङ विदेश भएको र खेत रोप्ने बेलामा गोरु जोतिदिने मानिस गाउँमा नपाएकाले खेत बाँझो राख्नुभन्दा आफैंले गोरु जोत्नु राम्रो भनेर आफ्नो काम गरेकी थिइन्। आफै गाउँ छोडेर नगए गाउँले मिलेर गाउँ निकाला गर्ने कुरा भइरहेको पीडितले जानकारी दिइन्।

आफ्नो ७ वर्षो छोरा र आफू आफ्नै घरमा बस्दै आएकोमा गाउँलेको डरले अहिले उनी सासूससुराको घरसँगै जोडिएको गोठमा बस्न बाध्य भएको र सासूससुराले पनि गाउँका केटाहरू लगाएर गाउँ निकाल्ने धम्की दिइरहेको पीडितले जानकारी दिँदै आफूलाई न्याय दिलाउन सरोकारवालासमक्ष आग्रह गरिन्।

Source : नेपाल समाचारपत्र, (धादिङ)

Wednesday, August 5, 2009

म गोर्खाकी बहिनी हुँ


लिबरल डेमोक्र्याटिक पार्टीका नेता पिटर क्यारोल, काउन्सिलर धन गुरूङ, गोर्खा वकिल मार्टिन होवे, डेभिड इन्राइट र किरण ओरूर्केसहित आइपुगेकी थिइन्, बेलायती अभिनेत्री जोआना लुम्ले। गोर्खाली न्यायिक अभियानकारीका रुपमा परिचित ६३ वर्षीया लुम्लेले पाँचदिने नेपाल यात्रामा काठमाडौं, धरान, दमक, पोखरा, स्याङ्जा पुगिन् र गोर्खा सैनिकका परिवारसँग भलाकुसारी गर्न भ्याइन्। त्यसै क्रममा पोखराको मट्टीखान भ्यू टावर लुम्ले परिवारका नाममा घोषणा गरिएको छ। लन्डन फर्कनुअघि पोखरामा लुम्लेसँग भोजराज भाटले गरेको संवाद।

-पोखरा, मट्टीखानबासीले भ्यू टावर लुम्ले परिवारका लागि नामकरण गर्दा कस्तो अनुभव भयो ?
हामीलाई निकै ठूलो 'सप्राइज' दिइयो। निकै सुन्दर सल र आकर्षक खुकुरीसहित मट्टीखान भ्यू टावर मेरो परिवारका नाममा समर्पण गरियो। यो अद्वितीय सम्मान हो। मट्टीखान भ्यू प्वाइन्टबाट हिमाली परिदृश्य, पहाड र पोखरा निकै राम्रो देखिँदो रहेछ। सम्भवतः अर्को वर्ष अक्टोबरमा नेपाल आउने छु। म यही अग्लो ठाउँमा परिवारसहित उभिनेछु र सुन्दर पोखरा नगरलाई नियाल्नेछु।

-नेपालमा यस्तो सम्मान होला भन्ने सोच्नुभएको थियो ?
लन्डनको गोर्खा अभियानमा लाग्दा हजारौं गोर्खालीका बीचमा नाराबाजी गर्थें। गोर्खा झन्डा बोक्थेँ। नेपाल आएपछि अलि फरक अनुभूति भयो। विभिन्न थरिका फूलले मेरो भब्य स्वागत भयो। उनीहरू सबैले भन्थे, गोर्खा देशमा स्वागत छ। पोखरा, धरानदेखि मलाई स्वागत गर्न आएका रहेछन्। जहाँ गयो, मेरो वरिपरि स्वागत गर्ने हजारौंको भीड लाग्थ्यो। मैले कहिल्यै असुरक्षित महसुस गरिनँ। सबै मेरो घाँटीमा खादा ओढाउन तँछाडमछाड गर्थे। कसैकसैले मिठो र न्यानो चुम्बन लिन्थे। गोर्खालीले हात उठाएर नमस्ते गर्दा मलाई बुबाको झझल्को आउँथ्यो।

-लन्डन फर्केपछि गोर्खा न्यायिक अभियानका लागि तपाईँ के गर्नुहुन्छ ?
बेलायतबासीमा गोर्खाको विशेष योगदान छ। प्रथम र द्वितीय विश्वयुद्धमा गोर्खाले बेलायतीका लागि ज्यान अर्पित गरे। कतिको त लास नै पाइएन। गोर्खालाई बहादुरीको कदर गर्दै बेलायतले भीसी, एमसीजस्तो उच्च सैनिक पदकबाट सम्मान त गर्यो तर उनीहरूको समान हकअधिकारबारे सुनुवाइ गरेन। हामी अभियानमा लागेपछि केही हदसम्म सफल भएका छौं। म लन्डन फर्केपछि गोर्खाको वस्तुस्थिति समेटेर डकुमेन्ट्री बनाउने छु। गोर्खा भेट्रानको अवस्थाबारे बेलायतीलाई जानकारी दिनेछु।

-नेपाल आउनुभन्दा अघि र पछि कस्तो अनुभूति भयो ?
यहाँ आउनुअघि गोर्खा परिवार र नेपालीसँग केही तस्बिर हेरेको थिएँ। म नेपालको चारैदिशा पुगेँ। अब म संसारका अन्य नागरिकलाई प्रस्ताव गर्नेछु- नेपाल विश्वकै सुन्दर देश हो। दानी जनता, स्वादिष्ट भोजन र दुर्लभ दृश्य नै यो देशको सम्पत्ति हो, जुन अरू देशमा पाइँदैन।

-आफ्नो बाल्यकालमा गोर्खासम्बन्धी कुनै गतिविधिको सम्झना छ ?
म सन् १९४६ मा कास्मिरमा जन्मेकी हुँ। हाम्रो परिवार त्यसको एक वर्षपछि अर्कै ठाउँमा हिँड्नुपर्यो। काश्मिरबाट हुन्जा, केरला हुँदै हङकङ जानुपर्यो। सन् १९४९ मा हङकङमा खासै घर थिएनन्। मलाई त्यतिखेर गोर्खासागै उठबस गरेको सम्झना छ। त्यसपछि हामी बुबासँगै मलाया गयौं। त्यहाँको जंगल, गर्मीको अझै झलझली याद आउँछ। जब म त्यहाँबाट बेलायत पुगें, त्यसबेला आठ वर्षकी मात्र थिएँ।

-तपाईं गोर्खा न्यायिक आन्दोलनमा कसरी लाग्नुभयो ?
मेरा बुबा सन् १९३९ देखि १९५६ सम्म गोर्खा राइफलको अफिसर हुनुहुन्थ्यो। दोस्रो विश्वयुद्धमा उहाँ मलाया, बर्मा र हङकङमा गोर्खासँगै रहनुभयो। सन् १९४७ को लडाइँमा गोर्खाले बुबालाई नबचाएको भए, म जन्मने नै थिइनँ। त्यसैले हाम्रो जीवनको आधा इतिहास गोर्खासँग जोडिएको छ। तिनै गोर्खालाई न्यायिक असमानता भएको र उनीहरूलाई स्थायी बसोबास दिन बेलायत सरकारले इन्कार गरेको देखेर म यस अभियानमा लाग्न अभिप्रेरित भएकी हुँ।

-तपाईँलाई गोर्खा न्यायिक अभियानमा लाग्न कसले अभिप्रेरित गरेको हो ?
पिटर क्यारोल। सन् २००३ देखि पिटर क्यारोल गोर्खा आन्दोलनसँग जोडिएका छन्। उनी गोर्खाको बढी बसोबास भएको फिक्सटोन राज्यका लिबरल डेमोक्र्याटिक पार्टीका नेता हुन्। पिटरले मलाई गोर्खाका पक्षमा प्रेसमा बोलेर जनमत सिर्जना गर्नेतिर जोड दिए। मार्टिन होवे र उनका वकिलहरूको टोलीले विभिन्न ६ थान मुद्दा लन्डन उच्च अदालतमा दायर गरे, त्यसपछि हामी सबै यस अभियानमा जोडिएका हौं।

-'गोर्खाकी देवी' र 'नेपालकी छोरी' भनेर सम्बोधन गर्दा कस्तो लाग्छ ?
मेराका लागि कति सम्मान हो भनेर बोल्ने शब्द नै छैन। म यति मात्र भन्छु, धन्यवाद र नमस्ते छ सबैलाई। नेपालकी छोरी भन्ने उत्कृष्ट उपाधि पाएकी छु। मेरा लागि यसभन्दा ठूलो केही हुन सक्दैन। म त आफूलाई गोर्खाकी बहिनी भन्न चाहन्छु। भीसी तुलबहादुर पुनले मलाई छोरी भन्नुहुन्छ। उहाँ मेरा सम्मानित पिता हो।

गोर्खा आन्दोलन थाल्दासम्म मलाई थोरै गोर्खालीले चिन्थे। पछि बेलायती टेलिभिजनहरूमा गोर्खाको न्यायिक अभियानमा अन्तर्वार्ता दिन थालेपछि विस्तारै सबै नेपालीले चिन्न थालेका हुन्। नेपाल आएपछि मात्र महसुस भयो, म साँच्चै जोआना लुम्ले रहेछु, तिनै नेपालीकी छोरी। (हाँस्दै)

-तपाईँले बेलायतको संसद् अगाडि नांगो खुकुरी उठाउनुभयो, 'आयो गोर्खाली' भन्दै कराउनुभयो। तपाईँमा त्यतिखेर त्यस्तो भावना कसरी जाग्यो ?
मलाई त्यतिखेर गोर्खाको पेन्सन तथा आवासीय मुद्दाबारे सबैको ध्यानाकर्षण गर्नुथियो। आयो गोर्खाली भन्नुको मतलब गोर्खा लडाइँमै छन् भन्ने सन्देश दिनु थियो। हामी न्यायका लागि लडाइँ लडिरहेका थियौं। त्यसका लागि प्रेसको निकै ठूलो सहयोग आवश्यक थियो। फोटो पत्रकारले तस्बिर लिनु पनि त्यत्तिकै जरूरी थियो। बेलायतको संसद्अगाडि चारैतिर गोर्खाली झन्डा उठाइएका थिए। त्यही बेला एकजनाले नांगो खुकुरी उठाएर मलाई दिए। र, मैले त्यो खुकुरी समात्दै 'आयो गोर्खाली' भनेर चिच्चाए। प्रेसले पनि हाम्रो भावना राम्ररी बुझेर निकै स्थान दियो। मलाई लाग्छ, खुकुरीको महत्व सबैले बुझेका छन्। पोखरामा पनि निकै मनमोहक खुकुरी उपहार पाएकी छु।

-गोर्खाका विषयमा धेरै मुद्दा बाँकी छन्। अझै गोर्खालाई बेलायतीसरह पेन्सन सुविधा छैन। लडाइँमा मारिएका सैनिकका परिवार (विधवा) बारे नीति अस्पष्ट छ। १८ वर्षभन्दा माथिका गोर्खाका छोराछोरीलाई बेलायत लैजान समस्या छ।

-अब गोर्खा न्यायिक अभियान कसरी जान्छ ?
अहिले त स्थायी बसोबासको अभियानमा टुंगो लागेको मात्र हो। यसबाहेक अन्य मुद्दामा विचारविमर्श र छलफल बाँकी नै छ। हामी वीर गोर्खालीका लागि सकेसम्म काम गर्छौं। त्यसैका लागि यहाँ आएका हौं। अभियान जारी रहनेछ।
Source : Ajambari.com

Friday, June 26, 2009

अनुभव


बोल्नेले नै जित्छ

डा. शंकरमान राई

मेरो स्वास्थ्यकर्मीको पेसा ३० वर्ष पुरानो भयो । सोलुको सोताङबाट हेल्थ असिस्टेन्टको रूपमा यो यात्रा थाल्दा गाउँको अधिकांश मानिस गरिब र अशिक्षित थिए । उनीहरूलाई ठूलो अस्पताल जानु धेरै गाह्रो कुरा थियो । उनीहरू मलाई त्यहाँको डाक्टर नै ठान्थे । सामान्य बिरामीमात्र होइन, हातखुट्टा भाँचिएका, जटिल प्रकृतिका सुत्केरी केश पनि आउने गर्थे । स्वास्थ्यचौकी ल्याउन नसकिनेका लागि बोलाउन आउँथे । म उपचारको निम्ति घरमै पनि जान्थेँ । स्वास्थ्यचौकीमा मैले उपचार गर्न नसक्ने बिरामी नआउन् भनेर प्रार्थना गर्थें । किनकि गाउँलेले डाक्टर भने पनि वास्तवमा म एउटा हेल्थ असिस्टेन्टमात्रै थिएँ । सानोतिनो घाउचोटमा मलमपट्टी लगाउने र भएको औषधी दिनुबाहेक अरू काम गर्ने मेरो सामथ्र्य थिएन ।

नचाहँदा-नचाहँदै र भन्दाभन्दै पनि मैले उपचार गर्न नसक्ने बिरामी धेरै आइरहन्थे । तीमध्ये अधिकांशलाई टाढाको अस्पताल जान जेथाले साथ दिँदैनथ्यो। त्यस्ता बिरामी देख्दा सुत्केरी अवस्थामै बितेकी मेरी आमालाई सम्भिन्थेँ । तर पनि त्यस्ता असहाय बिरामीहरूलाई अरू नै अस्पताल जानु भन्नुबाहेक मसँग अरू उपाय हुन्नथ्यो । यसो भनिरहँदा मनमा तीतो अनुभूति बढ्दै गयो । त्यही तीतोपन हटाउन आफैं डाक्टर बन्ने कुरा सोच्न थालेँ । मैले जे सोचेँ, त्यो अरूलाई पनि भनेँ । कतिपयले चाहिँ 'हेल्थ असिस्टेन्ट' पनि डाक्टर हुन्छ भनेर खिल्ली उडाए ।

म आज पनि मनमा लागेको कुरा भनिहाल्छु । त्यसो गर्दा त्यो कुरा पूरा हुने-नहुने चाँडै थाहा हुन्छ । सायद सोलुमा हुँदा मैले मेरा चाहना मनभित्रै लुकाइराखेको भए म जीवनभर 'हेल्थ असिस्टेन्ट'मै सीमित रहन पनि सक्थेँ । शिक्षण अस्पताल, बेलायत, बंगलादेश र अमेरिकामा अध्ययन गर्दै आज इन्टर प्लास्ट सर्जन हुन्न थिएँ ।

भित्री इच्छा प्रकट गर्नेसँग आफ्नो लक्ष्य प्राप्तिका लागि लागिपर्ने शक्ति हुँदोरहेछ । त्रिविको मेडिसिन क्याम्पसमा एमबीबीएस पढिरहँदा त्यतिबेलाका धेरै सिनियर डाक्टरहरू 'हेल्थ असिस्टेन्ट'बाट बनेका डाक्टर राम्रो हुँदैन भन्ने पूर्वाग्रह राख्थे । काम सिकाउने क्रममा पनि होच्याउँथे । उनीहरूको बोली र व्यवहारले मलाई बेला-बेला साह्रै पनि पार्थ्यो । मैले सोलुको सोताङमा प्रकट गरेको डाक्टर बन्ने चाहनाले त्यस्ता पीडालाई धेरै बेर रहन दिँदैनथ्यो । यही उत्प्रेरणाले गर्दा अन्ततः डाक्टर भएर शिक्षण अस्पतालमा काम पनि गर्न थालेँ ।

त्रिवि शिक्षण अस्पतालमै विदेशी डाक्टरहरूले गरेको खोँडे बच्चाको एउटा अपरेसन देखेर म चकित भएँ । त्यो अपरेसनमा अन्य अपरेसनमा झैं धेरै उपकरण थिएनन् । काम गर्ने समूह पनि सानो थियो । तर उनीहरूले आधा घन्टामै कुरूप खोँडेलाई सुन्दर बनाइदिए । त्यो बच्चाको परिवर्तित रूप देखेर यति प्रभावित भएँ कि मैले मनमा कुरा रोक्न सकिन र तुरुन्तै त्यो कुरा सिकाइमागेँ । उनीहरू पनि मलाई सिकाउन तयार भए । यदि त्यो बेला उनीहरूले के भन्लान् भनेर मनको कुरा मनमै राखिराखेको भए आज इन्टर प्लास्ट सर्जन भएर १५ हजार खोँडे बालबालिकालाई सुन्दर बनाउन सक्ने थिइन । बाँकी रहेका ३० हजार खोँडे बालबालिकाको रूप परिवर्तन गर्न म र मेरो समूह आज पनि लागिपरेका छौं ।

प्लाष्टिक सर्जरी सिक्दै गर्दा पनि मलाई यसको खास महत्त्व के हो भन्ने थाहा थिएन । तर मेरो त्यही खुल्दुलीले आज कति बाआमाको मन हाँसेको छ । कति खोँडे बच्चाको हीनताबोध हटेको छ । कति मान्छे वर्षौदेखि आगोले डढेर बिग्रिएका हातखुट्टा ठीक भएर हिँड्न सक्ने भएका छन् । मैले विदेशीसँग अचानक प्रकट गरेको कुराले गर्दा नै म अरूको लागि यो काम गर्नसक्ने भएको हुँ ।

मान्छे सोचेर बोल्नु भन्छन् । हो, होश पुर्‍याएर बोल्नु पनि पर्छ । तर सिक्ने चाहना छ भने अचानक बोलेका कुराले धेरै सम्भावनाहरू पनि खोलिदिन्छ । नबोल्नेले केही ठाउँमा आफ्नालागि राम्रो काम गर्लान्, तर बोल्नेले धेरै ठाउँमा धेरैका लागि राम्रो काम गर्न सक्छन् । यो मेरो अनुभव हो । यो नै मेरो विश्वास हो ।

यो लेख एन्टेना फाउन्डेसन नेपालको टेलिभिजन तथा रेडियो कार्यक्रम 'मेरो जिन्दगी मेरो विश्वास'बाट साभार गरिएको हो ।

Wednesday, June 24, 2009

खसखस!!!



सम्पादक: पर्दाफास
एउटा बच्चा जन्मिन्छ, आमाबुबा र परिवार नै कति रमाई रहेका हुन्छनकी यो मेरो सन्तानले हाम्रो नाम माथी पुर्‍याउने छ भनेर। हाम्रो नाम राखीदिनेछ भनेर पनि अनि न्वारानको हुन्छ सबै भद्र भलाद्मी इष्टमित्र बोलाई बिभिन्न आशिर्बाद दिइन्छ की यो सन्तानले बडोस आमाबुबाको नाम उज्ज्वल बनावोस अनि दुखीयारीलाई हेर्ने होस इस्वरले सदा सदबुद्वी दिउन यसरी सन्तान बढ्दै जान्छ अनि बढेर गएपछि त्यसको बिपरित सन्तान भएमा ति हाम्रा आमाबुबालाई कस्तो महसुस हुन्छ होला एकपल्ट सोंच्नोस म कुरा लम्ब्याएर दुख दिन चाहन्न नत्र धरोधर्म यो तस्बिर हेर्नुहोस नेपालको नम्बर वन हुन खिचाईएको तस्बिरहरु के यी पाच्य छन हाम्रा समाजमा?

बाफरे म त समचार हेर्दाहेर्दै अलमल्ल परें किनकी मेरो साथमा म मात्र नभै सम्पुर्ण साथीहरु थियौं हामी एकार्कालाई ईज्जत गर्ने हुनाले यस्तो तस्बिर भएको समचार पढ्न सकिएन र अनि तस्बिरहरु मैले चट्ट लिहालेंकी केही सज्जन हरुले हेरेर आफ्ना सन्तान पनि यस्तै कुबाटोमा लागीरहेका त छैनन, केही सन्देश दिन सकोस यो मेरो प्रयासले।


हेर्दै जानुहोस कतै तपाईले नै यी बालकहरुलाई ताते ताते गरेर दोर्याैउनुभएको छैन? अबस्य कोई न कोईले त दोर्याउएको हुनुपर्छ। सोंच्नुहोल यो सालेलाई किन टाउको दुखेछ भनेर मलाई जंगली बस्तु हेर्न साथ टाउको मात्र हैन शरिरनै काँप्छ। किन भन्नुहोला अब भालुलाई हेर्नुहोस नङले कोपार्छकी भन्ने डर अनि बाघलाई हेर्दा चिथार्छ की भन्ने डर यस्तै अब ढुङ्गेयुगको यो छबि उल्टिंदा भोली मेरी स्वास्नी नि नाङ्गै कुद्ला भन्ने डर त्यसैले यो तस्बिरहरु मैले प्रकाशनमा ल्याएँ यदी तपाईको नाता परे सम्झाउन कोशिस गर्नुहोला यदी तपाईंकी स्वास्नी भए झापड हान्न नबिर्सनु होला, यदी तपाईंकी छोरी भए तुरुन्त काँशीमा लगेर उपचार गर्न नबिर्सनुहोला यदी छिमेकी भए ओहोर दोहोर गर्दा लगाई राखेको जुत्त चप्पल फुकालेर कञ्चटमा फुट्ने गरी हान्नुहोला चिन्ता नगर्नुहोस परेको म बेहोर्छु। मेरो त छिमेकी मेरो शाखा-सन्तान यस्ता निक्ले भने के गर्छु भने नी के गर्छु सोंच्दै छु सजाय के हुनु पर्छ..........?????

Sunday, May 24, 2009

अतितबाट आतंकित जिन्दगी

शशी,

तिमिले मेरो हृदयलाई टुक्रा टुक्रा पारेर तिमी मेरो जिबन देखी टाढा भएपनि यो निर्दोष गाउँलेको अनन्त सम्झना। हो मेरो एउटा शब्ददेखी तिमीले बर्षौं पुरानो नातालाई तोड्यौ, धन्यबाद तिमीमा स्वार्थ लुकेको मैले पत्तै पाईन, किनकी म तिमीलाई साथी सम्झन्थे, अहिले त तिमी धेरै नै परिबर्तन भईसक्यौ होला, हो म तिम्रो अबुझपनलाई दुरीमा ल्याउन तिम्रो शहर आएको थिएँ, तिमिलाई खोजें तिमीले दिएको ठेगानामा पुगें तिम्रा नतमस्तक दाईहरु वा साथीहरुले मेरो खिल्ली उडाए, कहिले मान्छेको रुप नदेखेका ति तिम्रा दाईहरु वा साथीहरुलाई शशी जी को घर कहाँहोला भनेर तिम्रो तस्बिर देखाउँदा के भने थाहा छ, ओ ब्रो सी इज आउरस मेम्बर रे, सी वेन्ट उडमान्डु रे मैले फेरी सोधें परिवारको बारेमा उनीहरुले मेरो प्रश्नको प्रहसन बनाए। तिम्रो शहर कति सभ्य शहर एउटा अपरिचितको धज्जी उडाईंदो रहेछ। रक एण्ड रोलहरुको बस्ती हिपहपहरुको बास भएको ठाउँ धेरै फरक अरुको शहर भन्दा तिम्रो शहर हिंजडाहरुको शहर, हो जहाँ हिंजडाहरु हुन्छन नी तिम्रो शहर त्यो भन्दा कम छैन।, म तिम्रो खोजाईमा बिताएको त्यो तिम्रो शहरको एउटा सस्तो लज अनि लज चलाउने त्यो ईलामेली दाईहरुलाई बिर्सन सक्दिन। तिमी त अहिले शानदार महलको बुढोसँग बिहे गरेका छौ रे, बधाई सम्पत्ती भएपछि मृत्युको बहीखातामा दस्तखत गर्ने यो परम्परा शायद तिमी सँगै सिक्नु पर्ला, ६८ बर्षको तिमीलाई बिहे गर्ने उम्मेद्वारलाई पनि शुभकामना, सम्पत्ती हेरेपछि तिम्रो सम्पुर्ण भनेपछि सम्पत्तीमै एकदिन तिमीले आफ्नो जिन्दगीलाई बेच्ने छौं सम्पत्तीको पछि लाग्दा लाग्दा एकदिन अबस्य एउटा यस्तो भौडी भर्ने छौ की न तिम्रा अघिका हुन्छन न तिम्रा पछिका हुनेछन, केवल तिम्रो गन्धे शरिर अनि तिम्रो पापी आत्मा। तिम्रा भुलको पर्दा त्यतिबेला खुल्ने छ सरररर, अनि तिमी पछुताईरहेको हुनेछौ। मलाई यो लेख लेख्ने कुनै सौख थिएन तर मैले सुनेको छु तिमी पनि अहिले खुब साईबर क्याफे धाउँछौ रे, तिम्रो नी ल्यापटप छ रे सो कुनैदिन यो मेरो सन्देश पढ्नेछौ, त्यतिबेला यो १० साल पुरानो तिमीले छोडेको गाउँलेको याद आउनेछ। तिमी जस्तो महलमा बस्न नसकेनी शान्तीको झुपडीमा आफ्नो जिबन ब्यतित गरिरहेछु। तिमीलाई यो सन्देश पढ्दा रिंगटा लाग्ला वाकवाकी होला, यदि त्यसो भयो भने त्यो तिमीले गरेको भुलको परिणाम सम्झिने छु, मलाई तिम्रो जिबन बर्बाद गर्न छैन त्यसैले तिम्रो सभ्य शहरको ठेगाना स्पष्ट सँग हालेको छैन ताकी तिमीले मात्र बुझ यो भनेर, हो मैले चाहेको भए त्यो तिम्रो भरौटेहरु जो आफुलाई कुण्ड्ल कानमा लगाएर हिंजडा जस्ता तिम्रा पार्ट्नरहरुलाई ब्यबस्था गर्ने मेरो पनि क्षमता थियो, तर म त्यो कुकुर बन्न चाहन्न। तिम्रो सोसाईटी जस्तो मेरो सोसाईटी छैन तिम्रा नाटकिय भाषाहरु तिम्रा ति दुनियाँको नजर पारिलो बनाउने तिम्रो मेकअप अनि तिमी सबै पुरुषलाई उल्लु बनाउँदै लाहुरेबुढोलाई अहिले त्यो तिम्रो गन्धे जवानी सुम्प्यौ, मैले यो तिम्रो बैजत गरेको नसम्झ यो तिम्रो एउटा तितो अतित हो, जो मैले धेरै अगाडी भनेको थिएँ तिमीलाई "शशी जिन्दगी जिउने धेरै धारहरु छन एउटा असल भएर जिउने कोशिस गर" भनेको थिए तिमीले के जवाफ दियौ थाहा छ? मैले मेरो जिन्दगी जसरी जिउँ तिमीलाई के को पिर मर्का नि? तिम्रा यी घमण्डीपन मलाई एउटा साथी भएर पनि कहिले छुट्ट्याउन सकिन तिमी बाट आखिर तिमी लाहुरेको पछि लाग्न भन्दा पहिला थुप्रै सँग मेरो बैजत गरेर हिंडेछौ, भन्थ्यौ रे फलानाले मलाई धेरै चाहन्थ्यो तर मैले कहिले हिन्ट्स दिईन भनेर तर शशी तिम्रो त्यो ओशिलो अनि फोहोरी जवानीको कुनै लोभ थिएन मलाई। तिमीले मलाई एकदिन हलमा सिनेमा हेर्ने निहु गराएर हलमा लगेउ, म मौन रहीरहें तिमीले अप्र्यतसित तिम्रो जवानीको बोझ थोपर्न चाह्यौ यदी मैले मेरो आफ्नो नैतिकतालाई बिर्सेको भए तिम्रो त्यो जवानी हो मसँग पनि जोडिन्थ्यो, तर म त्यो पक्षमा थिईन र कहिले भैइन तिमी केवल आफ्नो जवानीको दुरुपयोग गर्ने एउटा पशु हौ जो न कसैको ख्याल छ न कसैको प्रबाह। एउटा समाजको गन्धे किरा जहाँ त्यो समाजलाई एउटा फोहोरी बनाएर रह्यौ। तिम्रो शहरको पिडित छिमेकीहरुले दुख पोखेको थिए मेरो १ रातको बसाई अनि बिहानको समयमा तिम्रो बारेमा यदी कसैले तिम्रो बारेमा बोले भने तिमीले ति तिम्रा कुण्डलेहरु ल्याई बहुत दुख अनि धुलाई गर्छौ रे। धेरै राम्रो तिमी सती साबित्री सीतामाताको देशमा जन्मेर नक्कली फुलन देवी बन्न खोज्यौ तर फुलन देवीको त उसको बाध्यत्मक परिस्थिती थियो तर तिमी ओहोहोहोहोहो कचडा तिमीले मेरो सबै पत्रहरुको दाह संस्कार गरेको सुने त्यसैले तिम्रो पनि फोटो समेत आज उप्रान्त जलाउने छु अनि तिमीलाई यो शब्द अन्तिम श्रद्वान्जली मेरो तर्फ बाट र याद राख तिम्रो त्यो भरौटेहरु छन नी मुन्द्रेहरु सम्झाएर राख दोस्रो पाली तिम्रो शहर आउन पर्‍यो भने तिनीहरुले जिन्दगीमा कहिले नदेखेको दुर्दशा देख्ने छन यो कुनै फिल्मी डाईलग हैन तिनीहरुलाई म यस्तो सजाय दिनेछु पाईतालाको चाम्डा उतारेर त्यो तिम्रो गन्धे गल्लीमा म्याराथुन धावक बनाउने छु याद राख, तिम्रो त्यो त्यो तिम्रो गल्लीको भुस्यहाहरुले कहिले कल्पना समेत गरेका छैनन कस्तो हुन्छ पाईतलाको चाम्डा नहुँदा, मैले भोगेको सजाय अब तिम्रो भरौटेहरुलाई भोगाउने छु मैले मेरो भुमिगत जिबनमा धेरै सिकेको छु मर्न र मार्न मलाई धेरै पल्ट मारिएता पनि मरिन शायद तिमीले दिएको बैजत सुन्न थियो होला यो फुटेको कानले तर अब तिम्रो थुतुनो चल्यो भने तिम्रो घरमा बम फुट्यो यो सम्झ म मेरो इज्जत यति प्यारो लाग्थ्यो तर आज तिमीले लिलाम गरिदियौ शायद यहिं होला मैले तिम्रो बजारमा आएर तिमीसँग मित्रता गाँस्नुको परिणाम मेरो सोझोपनले आज मलाई आतंकित बनाईरहेछ, तिमीलाई भेट्ने छु कुनैदिन त्योदिन शायद अन्त्य हुनेछ अनि जिन्दगीको पर्दाफस जुन के चाह्यौ तिमीले त्यो पाउनेछौ।
मेरो परिचय त तिमीलाई थाहा छदैछ,
म त्यो हद अभागी –सौरभ
सौरभ भन्ना साथ थाहा भयो होला तिम्रो शहर बाट यसो उत्तर फर्किदा देखिने गाउँ शायद लाहुरेको ६५ बर्ष कुप्रीएको मायामा भुल्यौ याद राख।
हालको नाम नी सुनी राख "बारुद"
जुन नाम छ नी तिमीले गर्दा बन्न पुग्यो
[नोट यो लेखका लेखक स्वयम जिम्मेवार हुनुह्न्क्छ वहाँको सन्देशको लागी, र यदी तपाईहरु पनि केही आफ्ना बिष्फोटित भावनालाई उतार्न चाहनु हुन्छ भने मलाई यो इमेल गर्नु होला mrnepal303@gmail.com]